Apparently we had reached a great height in the atmosphere, for the sky was a dead black, and the stars had ceased to twinkle. By the same illusion which lifts the horizon of the sea to the level of the spectator on a hillside, the sable cloud beneath was dished out, and the car seemed to float in the middle of an immense dark sphere, whose upper half was strewn with silver. Looking down into the dark gulf below, I could see a ruddy light streaming through a rift in the clouds.
Est, ut dicis, inquam. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Non semper, inquam;

Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur.

• In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
• Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
• Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
• Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
• Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
• Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.